*
اصولا آدمایی که پا برهنه راه نمیرن به غیر از دمپایی ممکنه کفش بند دار هم بپوشن. من از اون قشر روندگانم که اگه کفش پام باشه حتما بنداش بازه. نه چون مریضم و خوشم میاد آدما (دم به دقیقه) باز بودن بندای کفشم رو گوشزد کنن یا چون گشادم و تنبلیم میاد ببندمشون. فقط به این دلیل که بندای کفشم نه تنها با من لجن بلکه باهوش هم هستن. همین روزاست که ژاپنی ها باسه غنی کردن اورانیوم بیان از پام درشون بیارن. باسه همینه که هر شب به جای بالش کفشم رو میزارم زیر سرم و تو خواب میبینم که به جای گره زدن بنداش پاهام رو به دستام گره زدم
دکترم میگه اگه میخوای باز نشن باید سفت گره شون بزنی. هر چی سفت تر گره شون میزنم زبون بسته های موذی یه راه حلی باسه سریع تر باز شدن پیدا میکنن. حالا مشکل بشریت کم بود که میخواستم حلش کنم باید یه راه حل هم باسه باز نشدن این کله شق ها پیدا کنم. اگه یه نفر رو دیدید تو خیابون که میره و بند کفشش بازه و یه ریز با بنداش حرف میزنه و داد بیداد میکنه...اون منم که دارم بر میگردم